Sarah Kane proponuje teatr brutalny, atakujący bezpośrednio widza, ale przede wszystkim szczery. Teatr, który nie pozostawia go obojętnym i ustanawia uczestnikiem inscenizacji. Celem tego teatru staje się doprowadzenie widza do głębokiego uczestnictwa we wspólnym przeżyciu.
Jeśli jest to - zgodnie z podtytułem - baśń, to jedynie w tym znaczeniu, że opowiada historię pozornie niemożliwą. Tym bardziej przytłacza świadomość, że ramę inscenizacji stanowi ewokacja ostatnich dni z życia Sarah Kane - angielskiej dramatopisarki, która popełniła samobójstwo 20 lutego 1999 r.
Reżyseria i scenariusz: Patryk Warchoł
Scenografia: Anna Daszewska
Występują: Róża Tomaszewska, Sebastian Kozubek, głos z offu: Wojciech Sidorowicz

Teatr Odwrócony - powstał w 2017 r. jako niezależna, nieformalna inicjatywa kieleckich licealistów. Teatr nie zakończył działalności na swojej pierwszej inscenizacji - "Zbuduję ci dom". Kolejne powstawały w różnych obsadach - przy zachowaniu trzonu zespołu oraz ciągłym rozwoju teatru, który obecnie funkcjonuje w Warszawie, tworzony m.in. przez studentów Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza.

Magazyn wojennych rekonstrukcji - wspomnień tych, którzy ocaleli i chcą o wojnie mówić - zbiór dziecięcych historii. To pozornie zwykle historie i równie zwykłe dzieciaki, które wciąż sie bawią, często sie śmieją, marzą. Tylko pozornie - to dzieci wojny, jej wnuki i prawnuki.
Dzieci, którym nozdrza wypełnia zapach prochu strzelniczego, a w uszach dźwięczą odgłosy wysadzanych w powietrze domów.
"Nazywam sie Wojna." to kolaż ich historii. Spotkamy tu Włodka, małego powstańca warszawskiego, Ursulkę - Niemkę, której tato zginął podczas I Wojny Światowej czy Błękitnego Chłopaka walczącego na Majdanie w 2015 roku. Łączy ich ciągły lęk o własne jutro i wola walki o przetrwanie. Czy tak być powinno? Czy musza padać ofiarą rozgrywek dorosłych?
Spektakl na podstawie tekstów i dramatów: Marzeny Sadochy "Za chwile spadnie bomba" i "Ptaki, które jem", Michała Rusinka, "Zaklęcie na W", Magdaleny Fertacz "Trash Story" oraz Davide Cali "Wróg".

Teatr Rudzi - stworzony przez dwójkę absolwentów Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku na Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie.: Annę Domalewską i Rafała Derkacza.

Obydwoje zadebiutowali w spektaklu dyplomowym "Świętoszek" Pawła Aignera.
Obecnie Anna Domalewska współpracuje z Teatrem Lalki i Aktora Kubuś. Wiosną tego roku otrzymała Nagrodę POLUNIMY dla najbardziej obiecującego aktora - lalkarza młodego pokolenia w 2018 roku, za rolę Wandy w spektaklu "Gniazdo" Marii Wojtyszko, w reżyserii Roberta Drobniucha. Jury doceniło jej "wyrazisty temperament sceniczny".
Rafał Derkacz współpracował z Teatrem Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, Teatrem Miejskim w Gliwicach, Teatrem Lalki i Aktora "Kubus" w Kielcach oraz Teatrem "Lalka" w Warszawie. Finalista 37. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu.

Vinyl String Quartet - to kwartet smyczkowy, który powstał z zamiłowania do muzyki rozrywkowej. Jest to fuzja czterech kreatywnych osobowości, którym niezwykłą radość przynosi wspólne granie.

Każda z nich jest absolwentką Akademii Muzycznej w Polsce i kształciła swój warsztat na kursach mistrzowskich w kraju i za granicą.
Zespół działa od 2018 roku współtworząc projekty łączące muzykę jazzową, filmową, oraz covery najpopularniejszych przebojów muzyki pop.

Czym jest zbrodnia? Czy jesteśmy w stanie wskazać jej logiczne przyczyny? Czy zemsta może być aktem sprawiedliwym? Te i inne pytania zostaną zadane publiczności.
Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych

Teatr Nie z Tej Kulisy tworzą aktorzy ukochanego przez kielecką publiczność Kompanii Teatralnej Mamro. Mówią o sobie, że są nieuleczalnymi pasjonatami teatru, od wielu lat zaangażowanymi w niezawodową twórczość sceniczną jako aktorzy, reżyserzy, a czasem także autorzy tekstów.

Jak doświadczać świata i siebie w pełnej wolności i otwartości bez zamykania się w konwencjach, rolach, czy definicjach?
Jak być kobietą zarówno wierną, szaloną, ale i czułą i zdradliwą? Jak być w miłości - serio, ale też buffo... być zarówno na słodko, jak i gorzko....
Akompaniament - Stanisław Łopuszyński

Katarzyna Dmoch - absolwentka PWST we Wrocławiu na wydziale aktorskim, laureatka nagrody głównej na XXXIII Festiwalu Szkół Teatralnych za role w spektaklach "Wesele" w reż. Moniki Strzępki oraz "Lew na ulicy" w reż. Cezarego Ibera.
Od 15 lat mocno związana z teatrem Ecce Homo w Kielcach, w którym pierwszy raz w życiu zagrała w wieku trzynastu lat. Można było ją zobaczyć m.in. w spektaklach "Mastaba", "Manekiny", "Padamme, padamme" i "Wybraniec". Obecnie mieszka i pracuje w Warszawie, gdzie działa jako "wolny strzelec" w świecie filmowym oraz teatralnym.
Od 2018 roku współpracuje z Teatrem Miejskim w Lesznie.
Artystka chętnie angażuje się w zagraniczne projekty teatralne. Wiosną tego roku wzięła udział w spektaklu chińskiego reżysera "Frankenstein. The dream of ice and fire", w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego w Szanghaju. W Warszawie występuje w niezależnym spektaklu pt. "Przebudzenie" reżyserii Marty Malinowskiej.

Wystąpią: Wojtek Kowalski i akompaniujący mu Michał Pilarski. Będzie to drugie przedstawienie tej pary po docenionym na arenie ogólnopolskiej spektaklu: HOMOSOVIETICUS.
"Od dłuższego czasu chciałem zrobić spektakl o miłości i w końcu się udało. Spektakl składa się z tekstów z prozy Janusza Rudnickiego i poezji Piotra Macierzyńskiego. W przedstawieniu są również piosenki autorstwa Janusza Jano Mielczarka, do których muzykę skomponował Michał Pilarski."

Teatr Wojtka Kowalskiego

Wojtek Kowalski - częstochowianin, aktor Teatru From Poland. Twórca wielu happeningów, konferansjer, instruktor teatralny, polonista. W latach 1989-2000 aktor Teatru WI-Fi-Fi. W latach 90-tych muzyk zespołu Hababuk. Współpracował z Zielonogórskim Zagłębiem Kabaretowym. Wystąpił w kilku filmach Wytwórni A’YOY, między innymi partnerował Stanisławowi Tymowi i Maćkowi Stuhrowi w "Baśni o ludziach stąd", wcielając się w rolę Hektora. Animator życia kulturalnego w Częstochowie. Premiera monodramu /debiut reżyserski/ "Porady dobrego Wojaka Szwejka" w 2009 roku przyczyniła się do powstania "personalnego" TEATRU WOJTKA KOWALSKIEGO.

to w rzeczywistości jedna z trzech części spektaklu teatru Fieter "Czy wariat zje literackie". Spektakl stanowił połączenie trzech nowelek będących pastiszem twórczości W. Gombrowicza, E. Stachury oraz F. Kafki.
Przedstawienie jest realizacją "nieistniejącego, lecz możliwego" tekstu Witolda Gombrowicza, czyli pewnego rodzaju próbą stworzenia spektaklu utrzymanego w stylistyce dzieł tego autora. Spektakl odpowiada (albo i nie) na odwiecznie pytania zadawane przez właścicieli niewielkich mieszkań w czynszowych kamienicach: "co by było, gdyby ich ktoś odwiedził?" oraz – w rzadkich przypadkach: "czym jest sobota i dlaczego nie jest innym dniem?". Znajdzie się w nim także kilka odpowiedzi na pytania przez nikogo nie zadawane.
Jest to również widowisko ekologiczne, zrealizowane za pomocą materiałów ulegających biodegradacji, w tym sensie wyprzedziło swego czasu epokę oraz zainicjowało lewacki sposób myślenia w teatrze.

Teatr FIETER - powstał na przełomie kwietnia i maja 1991 roku z inicjatywy Roberta Konowalika - wielkiego miłośnika sztuk scenicznych. Aktorzy teatru to głównie licealiści i studenci. Na przestrzeni lat w spektaklach wzięło udział kilkadziesiąt osób.

"(...) to próba zmierzenia się z najbardziej hermetycznym i trudnym scenariuszem - opowiadaniem szwedzkiego artysty. Bergman swoją opowieść oparł na przedziwnej relacji milczącej aktorki Elżbiety Vogler i opiekującej się nią młodziutkiej pielęgniarki Almy. W tej psychodramie stopniowo dochodzi do "wymiany osobowości", zasklepiona, wycofująca się Elżbieta swoją pasywnością i milczeniem wymusza na naiwnej Almie zwierzenia, dociera do najgłębszych pokładów jej jaźni. Równolegle w listach do prowadzącego jej przypadek psychiatry ośmiesza swoją opiekunkę. Im słabsza poprzez swe zwierzenia jest Alma, tym silniejsza pani Vogler. Aktorka w swoisty sposób "wypija" (skojarzenie wampiryczne byłoby bliskie Bergmanowi) pielęgniarkę. Sam tytuł miał być rozwinięciem jednego z pojęć Carla Junga, wedle którego w życiu zawodowym i społecznym przybieramy określone maski (psychologicznie persony) i tylko poprzez nie jesteśmy odbierani przez innych. Alma podziwia Elżbietę jako aktorkę, ale nie pojmuje, że jej choroba też jest grą."
Paweł Chmielewski

Teatr Ecce Homo Powstał 23 lata temu. Zrealizował ponad 45 spektakli, z czego większość na stałe wpisana jest w repertuar. Do 2006 roku realizował tylko spektakle autorskie. Przełomem było spotkanie z reżyserem Marcinem Bortkiewiczem, a jednocześnie autorem adaptacji wielkich dzieł literackich. I tak teatr rozpoczął swoją przygodę z Tomaszem Mannem, Aleksandrem Sołżenicynem, Molierem, Fiodorem Dostojewskim.
Nieustający, poszukujący, wytrwały i zdeterminowany.

Autorski spektakl Teatru Krzyk zrealizowany z dwiema młodymi kobietami ... To impresja teatralna o tym, co zostaje kiedy świat wiruje i pędzi obok, a my wkraczamy w dorosłość. Jak zapytać siebie, o siebie w świecie? Ze swoim bagażem otoczenia, rodziny, relacji i marzeń, które pojawiają się przecież w toku naszych wspólnych inicjacji ze światem. A przecież czasami tylko chwile, ułamki zdarzeń i naszych wspólnych przeżyć bywają zapamiętane i ważne. A często przecież bywa i tak, że mamy li tylko siebie. Może to wystarczy?
Reżyseria, scenariusz: Marek Kościółek i Anna Giniewska
Występują: Aleksandra Czubińska i Nikola Palej.

Teatr Krzyk – zespół autorski założony w roku 2002 przez Marka Kościółka i Annę Giniewską. Realizuje za pomocą własnych scenariuszy i konspektów spektakle, warsztaty oraz szkolenia na pograniczu sztuki, edukacji i spraw społecznych. Jego związki bliskie są idei teatru eksperymentalnego, niezależnego i poszukującego.

Ale... to nie było wcześniej przygotowane? Otóż nie! Grupa na żywo tworzy emocjonalne, pełne zaskoczeń historie. Bywa zabawnie, bywa lirycznie, zawsze jest inaczej. Dlaczego przyjść na ich spektakl? Dla emocji. Dla zaskoczeń. Dla czworga cudaków, którzy tylko przy sobie mogą uchodzić za normalnych. Nie uwierzycie im, że to co grają jest improwizowane. Grają 2x2, co znaczy, że zaczynają od dwóch rozłącznych scen i podążają tam, gdzie ich one zaprowadzą. Mogą połączyć się w jedną historię, mogą się wcale nie splątać. Pełna wolność.

Teatr RESET Założony przez czworo improwizatorów z toruńskiej Grupy Teraz. Łączy ich przyjaźń, kilka lat wspólnego grania i podobne spojrzenie na impro. Każdy z nich to inny żywioł. Na scenie zderzają swoje charaktery tworząc harmoniczną całość.

To próba zmierzenia się z powieścią Aleksandra Sołżenicyna "Oddział chorych na raka" oraz uniwersalnymi kwestiami: miłością, samotnością, bólem i chorobą, ale też granicami ludzkiej godności.
Szpital jest miejscem, w którym spotykają się życiowi antagoniści. Kostogłotow, będący stalinowskim zesłańcem oraz Rusanow, niegdysiejszy partyjny aparatczyk zrządzeniem losu trafiają do jednego szpitala. Od teraz ich nowym, wspólnym domem jest sala nr 13 na oddziale chorych na raka. Jej mieszkańcy nie mając wiele czasu, przewartościowują swój wewnętrznym system rozumowania, tworzą wspólnotę chorych. Sala jest miejscem pojednania, zrozumienia i przebaczenia.

Teatr Ecce Homo

Wystawa komiksu ze zbiorów Stowarzyszenia Twórczego “Zenit” i magazynu kulturalnego “Projektor”.
Wystawa prezentuje niektóre spośród najbardziej interesujących prac, stworzonych w ostatnich dwóch dekadach przez rysowników i scenarzystów z Kielc oraz regionu świętokrzyskiego.
Na ekspozycję składają się przede wszystkim komiksy opublikowane w ostatnich latach na łamach prasy i w samodzielnych wydawnictwach; m.in. “Przypadek Kronisława Ufnola” (rys. Jerzy Ozga, scen. Zeke), “Spaceboy” (scen. i rys. Norbert Rybarczyk); “Kapitan Gżebyk na tropie” (rys. Jerzy Ozga, scen. Zeke), “Pociąg” (scen. Paweł Chmielewski, rys. Tomasz Łukaszczyk), “Julian Show” (scen. i rys. Robert Kolasa), “A Forest” (scen. Joanna Sanecka, rys. Sylwia Restecka), “Głód” (scen. Jakub Matys, rys. Agnieszka Serwicka), “Ziemniak” (scen. i rys. Michał Ociesa).

Kolejna wystawa autorstwa Wojciecha Habdasa - "kronikarza" Teatru Ecce Homo.
Co łączy spektakle "Persona" i "Padamme Padamme"? Nie tylko reżyser - Marcin Bortkiewicz, nie tylko problem choroby i szpitala. Najbardziej wspólnota losów bohaterów. Ich godność i spajanie osobowości postaci, które prowadzą do wzajemnej akceptacji.

Pracownia "Ceramika Nova" zaprasza 11 listopada w ramach Przeglądu Teatrów Alternatywnych na wypał RAKU przygotowanych wcześniej prac. W tym roku mała rzeźba, figurka ceramiczna.
RAKU - spektakularna i eksperymentalna metoda wypału ceramiki wywodzi się z Japonii. Rozgrzane do czerwoności naczynia wyciąga się szczypcami z pieca, zanurza w trocinach. Zachodzące procesy tworzą szlachetne i nieoczekiwane efekty na szkliwie i powierzchni naczynia.
Podczas wypału zapraszamy też do samej pracowni, gdzie będzie można pooglądać i zakupić prace ceramiczne stworzone przez uczestników warsztatów.

A bardziej akcja, tak bardzo teraz popularna pod hasłem "Książka za książkę"
Co zrobić z książkami, z których wyrośliśmy, do których już nie wracamy? Najlepiej się wymienić!
Książki przeczytane i w dobrym stanie weźcie Państwo ze sobą, żeby na dużej hali, w drodze na spektakle zamienić na inne.